Temor e tremoladís

“Siguí escuelhut sense auer cap de mèrit e, damb temor e tremoladís, sò damb vosati coma un frair que vò servir-vos ena fe e ena alegria”. Damb temor e tremoladís, eth nau papa Leon XIV a iniciat eth sòn ministèri petrin coma un “fidèu ” ath servici d’ua Glèisa que sigue “far qu’enlumène es nets deth món”. Damb temor e tremoladís, eth roman pontife s’emocione en recéber eth didau deth pescador, mentre se le campe damb es uelhs plorosi, arqueri madeishi uelhs que tanben ludregèren ena vrespada dera sua prumèra benediccion urbi et orbi ena lògia de Sant Pèir. Eth papa dera patz mos a emocionat ath temps damb es sues paraules d’amor e unitat, tant laguens dera Glèisa coma entà un món herit pes malurs dera guèrra, er òdi e eth fanatisme. Dempús deth papa dera misericòrdia qu’ère Francés, a vengut eth papa dera concòrdia. Eth còr, qu’ei ena arraïtz des paraules concòrdia e misericòrdia, s’ei metut a batanar entà “ua Glèisa amassada, signe d’unitat e comunion, que se convertisque en ferment entà un món reconciliat”, pr’amor que, en tot rembrembar Sant Agustin, “toti es que viuen en concòrdia damb es frairs son es que formen era Glèisa”. Mès aguest còr non ei estordit, senon qu’ei conscient dera carga fragila qu’assomís, en ua transmission millenària, damb es sòns errors, es sòns succèssi e ua clara volentat de dar forma espirituau ara umanitat sancèra. Damb temor e tremoladís. Aguesta ei ua expression que recupère Kierkegaard en sègle XIX entà definir era paradòxa angoishanta dera fe a trauèrs deth profèta Abraham, e que Sant Pau emplegue en diuèrses cartes –entà arténher era sauvacion, coma liegem ena Carta as Filipèncs–, tostemp associada ara obediéncia. Mès aguesta non ei ua pòur paralizanta, senon ua escota atenta e serventa entà un proposit que mos transcendís. Damb temor e tremolor.